maandag 7 september 2015

Ik blog, dus ik ben ?


Blogio ergo sum


Stel je voor je begint met Twitter, oorspronkelijk alleen in het kader van een supportersactie. Maar je krijgt de smaak te pakken en tweet steeds vaker. Je raakt stillaan geobsedeerd door het tellertje onder het aantal volgers*. Dan merk je op dat een aantal van jouw mede-tweeps, ja de lingo heb ik ook al te pakken, zich bezighouden met een BLOG. En je denkt dat wil ik ook. Dus je zoekt de gemakkelijkste manier en publiceert daar een week oude open brief aan Jan Mulder die eigenlijk, de naam "Open Brief" zegt het zelf, oorspronkelijk een ander nut had.
Bij het herlezen merk ik trouwens dat ik dringend een nieuwe open brief moet schrijven aan Jan, over dat ie zo leuk is in Dwangers en dat ie moet uitkijken met die Thaise vloeren. Die zijn zo wankel, voor je het weet, val je daar door. Maar ik dwaal af.

Een dag later zit ik gezellig 'College Tour met Halina Reijn' te kijken. Haar opmerking over Vaslav Nijinski's uitspraak "Paardje is moe" blijft door mijn hoofd spoken. En als de actrice zelf mijn tweet hierover retweet, word ik voor ik het zelf doorhebt gefavoriseerd en geretweet door een aantal mij totaal onbekend tweeps. 

Het idee voor een volgende blog is dan al geboren : Halina Reijn en Vaslav Nijinski. Het verhaal lijkt zich vanzelf te schrijven en daar is ie dan het tweede blogverhaal : "Paardje is Moe".

Ik tweet en ik heb dus een beginnende blog. Maar hoewel ik wel twittervolgers hebt, lijkt er niemand de blog te lezen.
Zelfs niet als ik voorzichtig de blog probeert aan te prijzen. Dus daar zit ik met mijn blog, te twijfelen of het zelfs wel een  blog is.
Het lijkt immers een allegaartje van column, blog, overpeinzingen, ... . En door elkaar smijten van persoonlijke voornaamwoorden doet ie dan ook nog : "ik, je, ie , ...". Een beetje schizofreen allemaal.

Maar dan ontdek je de voordelen van een onpopulaire blog. Jouw blog is je eigen speeltuin en je mag er doen wat je zelf wil. Dus ik ga zo vaak op de glijbaan als ik wil en als ik vlak na het eten van een ijsje op de schommel ga, is er niemand die me dat kan verbieden.

Als ik achteraf misselijk word, is het dan wel mijn eigen schuld.



* #gelukkigwordenvaneennieuwevolgerisok  #ongelukkigvaneenontvolgerisdom




Geen opmerkingen:

Een reactie posten